De dans gebruik ik als inspiratiebron maar ook uit de sport-en skatewereld haal ik beelden voor mijn werk.

Een lichaam in beweging heeft voor mij altijd iets fascinerends gehad. Dat ik naast kunstenaar tevens fysiotherapeut ben is dan ook niet vreemd.
Al op jonge leeftijd ging ik met mijn oudere zus mee naar klassieke balletstukken als Romeo en Julia, Giselle e.a. van het Nationale Ballet alwaar ik meegevoerd werd met al dat moois wat ik op het toneel zag.

Later toen ikzelf naast klassiek ook jazz en moderne dans beoefende raakte ik door de moderne balletstukken van Jiří Kylián en Anna Theresa de Keersmaeker geboeid. De draaiende, wringende, springende, rennende dansers laten bewegingen zien die je niet voor mogelijk houdt en waarbij het lichaam telkens uit zijn alledaagse context gehaald wordt.
Dat je tijdens een voorstelling meermaals niet kunt overzien wat er allemaal gebeurd maakt het boeiend voor mij.

Datzelfde beeld wil ik in mijn eigen werk creëren. De dans gebruik ik daarbij veelal als inspiratiebron maar ook uit de sport-en skatewereld haal ik beelden voor mijn werk. Een andere grote inspirator is tevens de postmodernistische schilder David Salle. In zijn werk creëert hij een chaotische wereld waarbij hij de toeschouwer uitnodigt tot een oneindige reeks interpretaties van zijn werk.

Een soortgelijke, ogenschijnlijke chaos probeer ik in mijn werk te creëren . Dit doe ik door stills van bewegingen zowel als vlakke afbeeldingen maar ook als plastische afbeeldingen door elkaar heen te plaatsen. Het zijn transparante lagen waarbij ik houtsneden combineer met gemengde technieken. Ze gaan een verbinding met elkaar aan en laten een beeld zien dat niet in 1 keer te overzien is. Door te focussen kun je pas goed zien wat er gebeurd. De toeschouwer wordt daardoor uitgenodigd vanuit zijn eigen belevingswereld een eigen interpretatie aan mijn werk te geven.

---